مقدمه
همیشه فکر میکردم نوشتن آسونه اما آدم تا دست به قلم نشه متوجه سختی این کار نمیشه.البته شنیدم که برای اینکه خوب بشه نوشته ت باید همینطوری بدون فکر و محدود کردن افکارت با قلم کاغذ رو سیاه کنی..(یادم نیست کجا شنیدم البته).
احتمالا منم الان دارم همین کارو میکنم اما خوبیش اینه که سیاه کردن این صفحه اینترنتی دست و لباسم رو کثیف نمیکنه. به هر حال اینارو بی خیال...
درسته کارم طراحیه (معماری و گرافیکی) اما دوست ندارم این صفحه رو محدود کنم به این طور چیزا..کلا از فضاهای تک بعدی خوشم نمیاد چون ممکنه خیلی وقتها بره تو یه سکوت زیاد..از اینکه حرفی برای گفتن نداشته باشم بدم میاد...بنابراین هیچ چارچوب خاصی برای این وبلاگ تعیین نمیکنم و هرچیزی که دل تنگم بخواهد توش مینویسم.
هیچ برنامه ی خاصی هم ندارم که در آینده میخوام چه کاری تو این سایت انجام بدم...دوست دارم لحظه ای کار کنم...ممکمنه بلافاصله بعد این مقدمه در مورد یکی از کارهام توضیح بدم..ممکنه به درو دیوار فخش بدم(بدون سانسور)! ممکنه قربون صدقه کسی برم...راحتتون کنم هیچ چیزی واسه این صفحه قابل پیش بینی نیست...
فقط چیزی که میتونم پیش بینی کنم و مطمئن باشم که ثابته اینه که چارچوبی که درست کردم همیشه محکم میمونه چون مهندسی سازه! خیلی وقتها هست که یه حرفهایی تو دل آدمه که نمیتونه جایی بگه.حالا یا از رو شرم و حیا یا خجالت و یا... اینجا رو ساختم که از این محدودیت ها نداشته باشم.
با تشکر
"a.t"
